வாய்கிழிய சொன்ன - உன்
இரவு பகலாய் பள்ளங்கள் தைத்தாய்...!
புன்னகைத்துக்கொண்டே
அது ஒரு
சிறு துளியாய் ல் பாதியைசி யே இருப்பதில்லை...!
சிறகில்லா
உலர்ந்தே கிடக்கிறது
இமை மூடி,
மரணப்புழுக்கள் மிச்சம் வைத்து செல்கிறது வாழ்க்கை...!
புயலென மூச்சு...!
ஆரம்பம் நான்
நனைந்த பின்னும் என் கன்னங்கள்...
முறைத்துப் பார்த்தபடி - எனக்கு
கவிதை எழுத தெரியாதென்கிறாய்...! அப்படியென்றால் உன் கன்னத்தில் விழும் குழிகளுக்கு என்ன பெயர்...? ***********************************************************************************
கவிதை எழுதுவது எப்படியெனக்கேட்டு
என் இருமலின்
உனக்காக
அந்தச் சாலையில்
அவளை மறக்க சொல்கிறேன் நான்...!
