சிறு குழந்தைபோல
சிறிதும் விருப்பமின்றி
அலறி கதறி அழுது
அடம்பிடிக்கிறேன் நான்...!
கருணையேதும் இல்லாமல்
கனவெனும் இலையில் பரிமாறி - என்
உயிர்வாய் திறந்து
உள்ளே திணித்துக்கொண்டிருக்கிறது...!
உதறிச்செல்லவோ,
உமிழ்ந்துதள்ளவோ வழியேதுமில்லை...!
இமைகளை இறுக்கி அடைத்தே
உயிருக்குள் விழுங்குகிறேன்...!!
இரவுகள் எனக்கூட்டும்
உன் நினைவுகளை...
---- அனீஷ் ஜெ...
வெகுநேரமாய்
அதே சாலையோரம்
நின்றுகொண்டிருக்கிறேன்...!
சிறிதாய் படபடக்கிறது கைகள்...!
சிகரெட்டொன்றை
பற்றவைக்கவேண்டும் போலிருக்கிறது...!
நெற்றியின் வெற்றிடத்தை
இருகை விரல்களும்
இறுக தடவிக்கொண்டிருக்கிறது...!
தலையை கோதியபடியே
தனியே பேச முயற்சிக்கிறேன்...!
இன்றிரவு தூக்கம் வரப்போவதில்லை...!
இன்னும் இரண்டு நாட்களுக்கு நான்
இயல்பாய் இருக்க போவதில்லை...!!
இன்றோடு போகட்டும்
இன்னொரு நாள்
என் கண்ணில்பட்டுவிடாதே...!
ஏனென்றால்
என்றோ நீ என்னை
மறந்து தொலைதிருக்கலாம்...!
நான் உன்னை
தொலைக்க மறந்துவிட்டேன்...!!
----அனீஷ் ஜெ...
கனவுகளை புதைத்துவிட்ட
உன் சிறு குறுஞ்செய்தியுடன்
சில சிரிப்புகளின் முடிவில்,
மழை இரவின்
நிசப்த இரவு...!
கண்ணாடி பார்த்தே
படபடக்கும் எந்தன் நெஞ்சில்
முதல் சந்திப்பே
காதலெனும்
மண்ணாய் உலர்ந்த மனதில்
வெள்ளை மேகங்களை
வெயிலுக்கும் நீ
ஐந்து மணிக்கே
கண் பட்டவை
ஹாய்...!
பெரும் இரவில் பெய்த
வரைமுறை இல்லா
ஜோசியக்காரனால்
கடற்கரை மணல்பரப்பில்
